Tien jaar

Tien jaar geleden, met het gezin naar Turkije.
Een laatste keer naar de zon waar jij zo van houdt, hield...
Een laatste keer met z'n vieren het nieuw jaar inluiden.
Ook de intrede van een nieuwe munt, een signaal voor een nieuw begin? Voor een einde?
Veel van de zon heb je niet kunnen genieten.
Veel in bed.
Wij wouden er toch op uit, zoals we zijn.
Auto in, omgeving verkennen.
Jij was al veel verder,
misschien al in die andere wereld.
Hoe is het daar? Net zo mooi als ik het hier nog vind?

Tien jaar, herinneringen gaan ver terug.
En komen er niet meer bij, over jou.
Soms lijkt het zo lang geleden,
soms zo kort.
Sommige dingen zijn niet meer duidelijk,
niet in mijn geheugen gegrift,
ben ze kwijt.
Andere herinneringen zijn er nog wel.
Je geur, je ogen, handen.

Weet nog  precies die dag,
tien jaar geleden.
Zat op de blauwe hoge stoel in de kamer,
anderen druk met regelen,
met jou, met elkaar,
maar vooral met het eigen verdriet.
En wat nu? Wat morgen? De dag erna?
Hoe verder waren vragen die rondspookten.

Nu tien jaar later,
weet ik nog steeds niet hoe verder.
Of weer niet.
Weet niet waar ik herinneringen - en jou - zoeken moet.
Ga overal,
Spanje, Indonesië, Oostenrijk,
zon en kou.
Wil je graag later in die andere wereld zien.
Maar nu ben je bij me,
als ik aan je denk,
in mijn herinnering.