Tegen het zonlicht inkijkend,
met de knieën stijf tegen elkaar aangedrukt en de schouders iets omhoog
getrokken tegen de kou, bewoog ik me richting mijn fotograaf die even verderop
stond. Leunend op mijn skistokken keek ik uit over een immense vallei. De wolken die op sommige plekken het zonlicht
tegenhielden, zorgden voor nog meer reliëf in het landschap. Bomen omringd door
witte vlakken. Met mijn ogen volgde ik de toppen van besneeuwde bergen, naar de
strak blauwe lucht, via de hutjes waar je heerlijke pasta’s kunt eten. Geuren
van eten kwamen bij me binnen. Spaghettislierten op een wit bord met een goed
gevulde rode saus. Of carbonara. Of een pizza met salami!
Langzaam gingen mijn
gedachten terug naar wat ik daadwerkelijk voor mij zag. Een metershoge,
gevaarlijke piste, en ik stond daar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten