Soms gaat mijn eigenwijsheid met zichzelf aan de loop. En vergeet het dat het bij mij hoort. Dat het mijn wijs is die haar eigen weg wil gaan. Het maken van keuzes, mijn eigen keuzes, zijn hierin een belangrijk strijdpunt.
Het spreekt voor zich dat iedereen eigen keuzes kan maken in het leven. Maar voor wie spreekt dat? Wie is 'voor zich'? Kan iemand mij aan die gozer voorstellen? Ik maak graag kennis met hem (of haar!), om te vertellen dat ik dat allemaal zelf wel uit maak, ik en mijn eigen wijs en weg!
Toch zie ook ik wel wat in deze uitspraak van deze altijd-aanwezige-man. Ik hoor hem wel, en luister ook af en toe naar deze stem. Ben ik soms schizofreen? Heel graag wil ik keuzes maken. En dan ook nog de juiste. Ooit zal ik uit deze woning willen om in te ruilen voor een ander dak met muren waarin ik me meer thuis zal voelen. En wil ik de meest ideale baan hebben waarin ik eigen verantwoordelijkheden heb en veel kan leren. Lijkt me logisch. Een doel heb ik voor ogen, nu nog de weg erheen. Keuzes moeten gemaakt. Maar welke? Want er zijn zo veel.
Moet ik linksaf slaan, of toch die flauwe bocht aan het begin van de weg naar rechts nemen. Nu, direct, of dingen even voor me uitschuiven als met een bezem op een curlingbaan. Korte termijn of de lange.
Niemand naast me die zegt wat de juist weg is. Niemand, behalve ik kan dat bepalen. Daarom is het juist zo lastig om te kiezen in een bos met zoveel keuzes. Het overzicht over het regenwoud aan keuzes kan ik goed houden, maar om er juist díe boom uit te kiezen, díe plataan (??), dat is voor mij heel erg moeilijk.
Ook ik heb een doel voor ogen. Voor de buitenwereld lijkt dit misschien niet altijd het geval; ik werk en leef overal, ben weinig bij deze buitenwereld. En juist deze buitenwereld is mijn thuis. Overal voel ik me thuis, behalve in mijn eigen huis.
Deze twijfels lopen samen met een brede interesse. Alles wil ik benutten. Niks wil ik uitsluiten. Een eigen webshop met handgemaakte spullen, of toch een zwervende markt met plek voor erkende, en zelf uitgeroepen, kunstenaars. Freelance tekstschrijver worden en mijn eigen tijd in kunnen delen. Een festival voor bejaarden organiseren, of een cateringbedrijf voor luxe vakantiewoningen in zonnige oorden beginnen. Keuzes zat. Had ik net bedacht dat het saver is om in dienst van grote meneer ‘de baas’ te gaan werken, dwingt mijn eigen wijs me weer een andere kant op. Alsof zij (of hij?) continue op mijn schouder zit, en met haar kleine armpjes mijn hoofd de andere kant in duwt. Daar waar de wind vandaan komt.
