Koud

Gebroken nagels, handen vol met kloven, korsten in mijn neus. Elke ochtend moet ik 
mijn dag beginnen met een nieuw ritueel van vijlen, smeren en snuiten. Bijna was 
ik vergeten hoe de kou toeslaat op mijn lichaam. Hoe het zich nestelt in mijn bloed, doordringt 
tot het diepst van mijn botten en grip heeft op de dagelijkse gang van zaken.

Toch ben ik weer terug in de kou. In een rotsachtig sneeuwlandschap dat zich 
voordoet als de Italiaanse Rocky Mountains. De glooiende bergen worden hier en 
daar onderbroken door enorme – massive! – pieken die er honderd meter bovenuit 
steken. En hoewel het zicht door de Bergen beperkt wordt, word mijn blik 
toch verruimd door elke boom, elke sneeuwvolk, piste, skiër die ik vanuit mijn huis 
naar beneden kan zien komen.

Een blik ‘ s ochtends door de beslagen ramen – want een afzuiger ontbreekt – in de 
keuken, laat mij direct vergeten dat ik een half uur daarvoor heb moeten smeren 
met crèmepjes, vijlen aan haast onzichtbare nagels en als een vieze oude man mijn 
neus heb moeten snuiten om het aanmaken van korsten in mijn neus tegen te 
moeten gaan.

Beide benen op de grond

Mijn voet woont,

Leeft op deze aard.

Wrijft zich in het zand,

Of in een dikke warme

Wollen zool in mijn schoen.

Mijn andere voet voelt

Zich thuis op deze kloot.

Gaat waar die ander gaat,

Loopt als een hitsige reu

Achter de andere voet aan.

Samen wonen mijn voetjes

Zonder afzonderlijk uitstapjes

Te maken,

Op de grond die ze samen

Moeten delen met anderen.

Parijs

Zomaar een shot in Parijs.

Hangend uit het raampje, dat nog ouderwets met de hand naar beneden gedraaid moet worden. De blote ellenboog op het grijze plastic van de oude bus. Mijn huid kleeft zich vast. Zweetlijntjes druppelen zachtjes naar beneden. De warmte achter het glas is groot; op het dashbord van de auto wordt een temperatuur aangegeven van 29 graden. Mijn gevoel zegt me dat het warmer is.

Langzaam rijden we over de Boulevard Périhérique. Het is half vijf ’s middags en dus zijn er Parijzenaren die naar huis willen. Zo snel mogelijk thuis zijn met dit mooie weer. Naast ons rijdt een grote vrachtauto met een besnorde man achter het stuur. Hij zal wel niet op weg zijn naar huis. Misschien heeft hij wel niemand om voor naar huis te gaan. Misschien alleen een kat. En zorgt zijn moeder nu voor dat beestje. De besnorde vrachtwagenman zal vast veel aan zijn kat denken als hij op de weg zit. Onderweg is.

Voor de vrachtauto rijdt een kleine auto met een stel jonge mannen er in. Vier grote jongens in dat kleine autootje. In dat kleine stukje blik. Ze rijden hard, en hebben de grootste lol. Waarschijnlijk zijn het studenten die geen les hebben, vrij zijn. Of vrij hebben genomen en nu aan hun roadtrip beginnen. Op weg naar een nieuw avontuur waar ze na het weekend hun studiegenoten over gaan vertellen in hun stamkroeg. Vertellen over de meisjes die ze ontmoet hebben aan de zuidelijke Franse kust. Over de nachten die ze buiten hebben geslapen onder de sterrenhemel. De vier jongens rijden hard, hebben haast om het asfalt onder hen zo snel mogelijk te zien verdwijnen.

Wij hebben geen haast. De lieve bestuurder naast mij schuift een baan op. Rijdend voor de vrachtwagenmeneer hang ik met mijn toestel in de hand een beetje buiten boord. En ik klik.

Gedachtes worden geboren door een vloed aan woorden

Nadenken en praten gaan hand in hand. Of eigenlijk gedachte in woord. Het is een combinatie van woorden die soms niet los van elkaar kunnen worden gezien als je samen wilt leven. Je moet en wil elkaar leren kennen door te praten, door de gedachten van de ander te ontmoeten, door te weten te komen wat de ander denkt. Woorden, zinnen, horen en luisteren wat de ander daarop te verwoorden heeft zijn noodzakelijke elementen in een relatie. Niet voor elkaar invullen, maar laten uitspreken. Gedachtes worden geboren door een vloed aan woorden.

Praten en denken zijn twee woorden die met elkaar verbonden zijn. Soms als een combinatie in te trant van ‘ het kip en het ei’, of ‘oorzaak en gevolg’. Maar soms ook als ‘het peper en de zout’, of ‘Rutte en Samsom’; een twee-eenheid die niet zonder de ander kan bestaan. Een gesprek vindt plaats omdat er wordt nagedacht over een onderwerp, en tegelijkertijd wordt de gedachte gevoed doordat er over wordt gepraat. Door met elkaar te praten in een relatie leer je de ander kennen; weten wat er speelt, wat de ander voelt, waar hij aan denkt. Zonder die gedachtes uit te spreken, waar ze dan ook over mogen gaan – over wat er eerder was ‘de kip of het ei?’, wat je straks op je boterham gaat smeren of waarom je toch altijd twee ongelijke sokken overhoudt na een was – kan je je niet aan een ander laten zien. Zal de ander je niet helemaal kunnen kennen. Je niet kunnen ontrafelen tot het diepste blaadje van de spreekwoordelijke ui, of roos.

Uiteindelijk, als er eindeloos gepraat (en geluisterd!) wordt naar je denkpatronen door de persoon aan de andere kant van de communicatieve lijn, kan het gebeuren dat deze persoon woorden voor je gedachtes gaan invullen. Hij gaat jou vertellen wat jij denkt. Vertelt jou wat er in je hoofd rondspookt. Zinnen,  woorden en letters die voorheen gevormd werden door jou lippen en tong en spraak, worden uitgesproken door de persoon tegenover je. De combinatie ‘gedachtegang en woord’ is in dit geval geen oorzaak en gevolg meer, of een twee-eenheid, maar een substituut. Het een kan door het ander worden ingevuld. Tenminste, dat is wat de ander denkt. Want let op: hoe duidelijk je je eigen hersenspinsels ook verwoord, een ander kan nooit denken wat jij denkt, nooit de exacte woorden vinden voor wat er door jou hersenpan gaat. 

Nieuws

Nieuws,

het Nieuwe,

Nieuwsgierig.

Op zoveel plekken geweest,

zoveel mensen ontmoet.

Een Facebook Account om vriendschappen te bewaren.

Tussen mijn blote tenen het Australische zand mogen voelen,

Een vuurpijl nagedaan tussen andere vuurwerk

afgeschoten in de sneeuw.

Een gigantische Boeddhistische crematie,

waarvoor zelfs te elektriciteit moest wijken.

Graag wil ik nog meer

zien en ontdekken,

ontmoeten.

Maar geen van deze ervaringen nog een keer.

Dat is geweest.

Nu weer iets Nieuws.